| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 |
متاسفانه امروزه با مطالعه مقالات و پژوهش های اکثر دانشجویان و برخی از اساتید می بینیم که بیشتر آنها در مقالاتشان استناد دهی می کنند تا عمل پژوهش!
عمل پژوهش فعالیتی به مراتب والاتر از عمل استناد دهی می باشد. برخی به شکلی بسیار زیبا و حرفه ای با روی هم قرار دادن جملات و گفته های سایر پژوهشگران تصورشان بر این است که کار جدید و علمی صورت داده اند، ممکن است «چهل تکه ای» زیبا خلق کرده باشند اما به اعتقاد بنده این کار با عمل پژوهش تفاوت فاحشی دارد.
از نگاهی دیگر استناد دهیِ صِرف، ممکن است زمینه ساز یک معضل اخلاقی در عمل پژوهش گردد. گاهاً در دانشگاها بسیار می بینیم که بدلیل استناد دادن زیاد و زیبا در یک مقاله، فرض بر این می شود که پژوهشی عمیق صورت گرفته، اما سوالات اساسی که مطرح می شود این است:
نگرانی اصلی این است که بیشتر اساتید دانش و مقاله یک دانشجو را بر اساس چگونگی (ظاهر) استنادش می سنجند نه بر اساس چرایی و زمان (محتوای) استناد!
بعنوان مثال اگر یک دانشجو به شکل صحیحی از روش APAاستفاده کرده باشد مقاله وی را بدون توجه به چرایی و زمان استناد هایش، ممکن است مقاله ای قوی و عمیق فرض کنند.