مدیریت آموزشی و مدیریت آموزش عالی

تعلیم ندادن به کسی که علاقه‌مند آموختن است هدر دادن یک «انسان» و تعلیم به کسی که علاقه‌مند به آموختن نیست هدر دادن «خود» است.

مدیریت آموزشی و مدیریت آموزش عالی

تعلیم ندادن به کسی که علاقه‌مند آموختن است هدر دادن یک «انسان» و تعلیم به کسی که علاقه‌مند به آموختن نیست هدر دادن «خود» است.

هنر رهبری بصیر در آموزش عالی: نقشی بر چهره آینده

 هنر رهبری بصیر در آموزش عالی: نقشی بر چهره آینده 

 

ایوب موحدزاده

دانشجوی دکترای مدیریت آموزش عالی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

حمیده رشادت جو

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

رضا شعبان نژاد

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان

چکیده:

مطالعه حاضر با هدف تشریح و توصیف یکی از رویکردهای نوین در عرصه رهبری، تحت عنوان رهبری بصیر در آموزش عالی انجام شده است. روش بررسی، مطالعه کتابخانه ای و گردآوری اطلاعات از طریق فیش برداری از منابع کتابخانه ای (مقالات و کتب داخلی-خارجی) بوده است. بدین منظور در ابتدا به سیر تحول و تطور در تئوری های رهبری، مفهوم بصیرت و تعاریف و تفاوت رهبر بصیر با رهبر کاریزما اشاره شده است. پس از آن مهارت های رهبری بصیر، ارتباط رهبری بصیر با آموزش عالی مورد مداقه قرار گرفته است. با بررسی و تحلیل شواهد و بسترهای موجود به ضرورت های این متغیر برای رئیسان آموزش عالی کشور اشاره می شود؛ به مولفه ها و گویه های مربوط به رهبری بصیر پرداخته شده و در فرجام برخی از عناوین مهم برای آغازگری پژوهش در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی ذکر می شود.

 واژگان کلیدی: رهبری بصیر، دانشگاه، موسسات آموزش عالی 

 

مقاله مذکور در "دومین همایش ملی تحول و نوآوری در آموزش عالی استان فارس" ۹اسفند 91 ارائه شده است.

عدم کاربرد تحقیقات کاربردی!


سعدیا تو خود سخندان و نصیحت گویی/به عمل کار برآید به سخن دانی نیست


این روز ها بارها شنیده ایم که ما در نوشتن مقالات علمی-پژوهشی، ISI،ISC ... و بطور کلی تولید علم رتبه خوبی بدست آورده ایم و رو به بهبود هستیم! اما آیا در عمل هم چنین رتبه و جایگاهی داریم و آیا در مقام عمل نزدیک به چنین رتبه ها و افتخارات هستیم؟ یا نه، این ادعا ادعایی واهی است. اگر کمی با دقت به اطراف خود بنگریم و با عقل سلیم و نیمه سلیم خود مقایسه ای بین آنچه هست و آنچه گفته می شود، صورت دهیم می بینیم که شکاف و فاصله ی زیادی بین مقام حرف تا مقام عمل وجود دارد.


در اینجا مخاطبِ سخنِ حقیر، مسئولان، مدیران، اساتید، معلمان و دلسوزان حوزه آموزش و آموزش عالی است. هر روزه ما شاهد چاپ مقالات علمی-پژوهشی زیادی در این حوزه ها هستیم و وقتی چکیده آنها را می خوانیم می بینیم که نویسنده های اکثر آنها نوع پژوهش و مطالعه خود را از نوع کاربردی بیان کرده اند. حال نقدی که وارد است این است که آیا واقعاً این پژوهش ها کاربردی هستند؟ اگر بله، چرا بکار گرفته نمی شود؟ یا شاید کاربرد آنها بدلیل عدم داشتن روح یادگیری مدیران، مسئولین و رجال آموزش و آموزش عالی در جامعه ما خیلی سخت باشد.


بسیار زیاد می بینیم که نتایج تحقیقات و بررسی های آموزشی و آموزش عالی به مطالب و مواردی منطقی اشاره داشته اند و پیشنهاداتی حیاتی برای بهبود شرایط موجود ارائه کرده اند، اما انگار نه انگار کسی نگران باشد، حتی در برخی موارد می بینیم که خلاف نتایج تحقیقات، دانسته یا ندانسته عمل می شود!


به نظر می آید مسئولین کل و خرد آموزش و آموزش عالی ما یا با مجلات علمی-پژوهشی رابطه ی خوبی ندارند یا نه، مأنوس هستند اما مرد عمل نیستند!


ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪراﻫﺒﺮدﻫﺎی‌اﻧﮕﻴﺰﺷﻲ‌‌ ﻳﺎدﮔﻴﺮی(MSLQ)


دانلود 


ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎی اﻧﮕﻴﺰﺷﻲ ﻳﺎدﮔﻴﺮی (MSLQ)


Motivated Strategies for Learning Questionnaire

Pintrich, R. R., & DeGroot, E. V. 1990