مثالی در باب مدیریت زمان

یک کارشناس مدیریت زمان که در حال صحبت برای عده‌ای از دانشجویان مدیریت بوده برای تفهیم موضوع مثالی بکار برد که دانشجویان هیچ وقت آن را فراموش نخواهند کرد. او همانطور که روبروی این گروه از دانشجویان ممتاز نشسته بود گفت: بسیار خوب، دیگر وقت امتحان است. سپس یک کوزه‌ی دهان گشاد را از زیر میز بیرون آورد و آن را روی میز گذاشت پس از آن حدود  12 عدد قلوه سنگ که هر کدام به اندازه‌ی یک مشت بود را یک به یک و با دقت درون کوزه چید. وقتی کوزه پر شد و دیگر هیچ سنگی درون آن جای نمی‌گرفت از دانشجویان پرسید: آیا کوزه پر است؟ همه با هم گفتند «بله!» او گفت واقعاً!

سپس یک سطل شن از زیر میزش بیرون آورد و مقداری از شن‌ها را روی سنگ‌های داخل کوزه ریخت و کوزه را تکان داد تا دانه‌های شن خود را در فضای خالی بین سنگ‌ها جای دهد. باری دیگر پرسید آیا کوزه پر است. این بار کلاس از او جلوتر بود. یکی از دانشجویان پاسخ داد احتمالاً نه!!  او گفت: خوب است!!!

و سپس یک سطح ماسه از زیر میز بیرون آورد و ماسه‌ها را داخل کوزه ریخت. ماسه‌ها در فضای خالی بین سنگ‌ها و دانه‌های شن جای گرفتند. او بار دیگر گفت: خوب است؟

در این موقع یک پارچ آب از زیر میز بیرون آورد و شروع به ریختن آب در  کوزه کرد تا وقتی که کوزه لب به لب پر شد. سپس رو به کلاس کرد و پرسید: چه کسی می‌تواند بگوید نکته این مثال در چه بوده. یکی از دانشجویانِ مشتاق دستش را بلند کرد و گفت: این مثال به ما می‌خواهد بگوید که برنامه‌ی زمانی ما هر چه قدر هم که فشرده باشد اگر واقعاً سخت تلاش کنیم همیشه می‌توانیم کارهای بیشتری در آن بگنجانیم.  استاد پاسخ داد: «نه!» نکته این نیست!

حقیقیتی که در این مثال به ما می‌آموزد این است که اگر سنگ‌های بزرگ را اول نگذاریم هیچ وقت فرصت پرداختن به آنها را نخواهید یافت. سنگ‌های بزرگ زندگی شما کدام‌ها هستند؟

« فرزندانتان، محبوبتان، تحصیلاتتان، رؤیاهایتان، انگیزه‌های باارزش، آموختن به دیگران، انجام کار‌های که به آن عشق می‌ورزید، زمانی برای خودتان، سلامتی‌تان و...»

به یاد داشته باشید که ابتدا این سنگ‌های بزرگ را بگذارید. در غیر این صورت هیچ گاه به آنها دست نخواهید یافت. اگر با کار‌های کوچک (شن و ماسه) خود را خسته کنید، زندگی خود را با کار‌های کوچکی که اهمیت زیادی ندارند پر می‌کنید و هیچ گاه وقت کافی و مفیدی برای کار‌های بزرگ و مهم (سنگ‌های بزرگ) نخواهید داشت.

پس امشب یا فردا صبح هنگامی که به این داستان کوتاه فکر می کنید این را از خود بپرسید:

«سنگ‌های بزرگ زندگی من کدامند؟»

آنگاه اول

آنها را در کوزه‌ی خود بگذارید.