رفتار شهروندی سازمانی (OCB)

رفتار شهروندی سازمانی (Organization Citizenship Behavior) بیانگر فعالیت‌های داوطلبانه و اختیاری مرتبط با کار می‌باشد که بطور غیر‌مستقیم و ضمنی توصیف رسمی شغل و سیستم‌های پاداش سازماندهی شده و در نهایت کارایی و اثربخشی وظایف سازمان را ارتقاء می‌دهد. چنین کارکنانی دارای 5 ویژگی مشترک می‌باشند که عبارتند از: یاری دهنده، جوانمردی، وفاداری، پیرو سازمان، ابتکار عمل فردی، فضیلت شهروندی و خود شکوفایی. طی تحقیقاتی که در سراسر جهان صورت گرفته مشخص گردید که وجود چنین رفتاری در بین کار کنان باعث افزایش کارایی و اثربخشی سازمان می‌شود. زیرا که سازمان‌ها بدون تمایل داوطلبانه افراد به همکاری، قادر به توسعه اثربخشی خرد جمعی خود نیستند. تفاوت بین همکاری داوطلبانه و اجباری از اهمیت فراوان برخوردار است، بدین ترتیب است که مسیر نیل به هدف‌های سازمان تسهیل می‌شود.

مطالعات معاصر اهمیت رفتار شهروندی سازمانی را برای سازمان‌های معاصر ضروری شناخته است. به نظر می‌رسد که سرپرستان مجرب برای عملکرد شهروندی حداقل به همان میزان عملکرد وظایف هنگام قضاوت در رابطه با اثربخشی کلی زیردستان اهمیت قائل هستند. مفهوم رفتار شهروندی سازمانی در 20 سال اخیر موضوع بسیاری از تحقیقات بوده است و اهمیت آن همچنان در حال افزایش است. بطور کلی رفتار شهروندی  به کارایی و اثربخشی سازمان‌ها از طریق تحولات منابع، نوآوری‌ها و وفق‌پذیری کمک می‌کند.